Skromny ja mężczyzna Piękna kobieta W łóku pościel pomieła się już Słowa bogate Powierzchnia ich czysta A w środku obrosły już w brud Miłości brak, próżności takt A w oczach błysk, pieknem swych ciał Radują się Dotykiem warg poznają się Uczucia ludzkie odeszły w dal Rozpusta wita u progu swych bram Czuliśmy potrzebę poznania się Skrupułów nie ma, więc zabawmy się !!